Sola skin, sandkassa er tørr, dagen har vart lenge og frå sandkassa høyrer vi den klare stemma til Madeleine, med klukkande barnelatter attåt:

"Alle killebukkane på haugane sprang, spurte om han .... var heime, mamman til han ... svarte..... JA!, og alle killebukkane dei blei så gla! (eller NEI! og tilsvarande lei.)"